no hard feelings

De kou omringde hem zoals zijn moeder vroeger wel eens deed. Het was onprettig en het liefst wou hij ontsnappen uit de armen, maar het voelde alsof hij geen keus had. Met opgetrokken knieën staarde hij naar het water dat glinsterde in de maanlicht. Een paar verdwaalde sneeuwvlokken dwarrelden omlaag, maar het leek er niet op dat ze op de grond zouden blijven, daar was het net iets te warm voor. Er ontsnapte een zucht uit Arthurs mond terwijl hij meer in elkaar dook. Waarom had de jongen hem perse moeten neuken? Kon het niet zonder al dat geneuk? Ondanks dat hij er een klein beetje van overtuigd was dat het ook de schuld was van de dronken hij, voelde het nog steeds alsof hij serieus misbruikt was voor andermans plezier. Hij kende deze nieuwe en volwassenere Alfred niet eens, wist niet eens eigenlijk of hij hem wel weer als een vriend moest beschouwen. Door het incident was het vertrouwen gewoon weggezakt. Eigenlijk wou hij niks meer met de jongen te maken hebben, maar nu had hij morgen serieus een date.. Er gingen rillingen door zijn lijf en hij klemde zijn tanden op elkaar. Waarom vertelde de jongen niet wat ze gingen doen? Waarom moest alles een vreselijke verrassing blijven? Hij haatte verrassingen en diep van binnen was hij bang dat de jongen iets ergs met hen zou gaan doen. Dat zou echt ziek zijn. Misschien kon hij morgenochtend hem bellen en zeggen dat hij ziek was? Maar wat als de jongen dan juist naar zijn huis kwam om voor hem te zorgen? Het was ook lullig om te zeggen dat hij niet kon of geen zin had. Heel lullig. Zo harteloos was hij ook niet. Een tweede zucht verliet zijn keel. Hij wou het niet. Het was gewoon vreselijk allemaal. Heel vreselijk. Waarom kon de jongen niet even zijn situatie begrijpen en in plaats van een date gewoon naar iets simpels zoals een dierentuin gaan, of gewoon even langs de snackbar en dan overdag en dan gewoon vertellen waar ze heen gingen. Want dit was gewoon niet leuk meer.

[Gewoon omdat ik me verveel en te veel inspiratie heb. Iedereen welkom.]