;; i D i O T S . A T . W O R C K .

Ik weet dat het work is, maar de spelling slaat op die 'idiots' ;D

Joey sloeg enkele akkoorden aan op zijn gitaar. Hij moest nog even stemmen voordat hij kon beginnen met spelen, maar dat was in principe totaal geen probleem. De zanger van het groepje liep zeer als een panische te stressen en de drummer liep achter hem aan met een bagel en een kop koffie, ondanks dat het zeven uur in de avond was.. Niet even functioneel, maar ja. Sebiet - binnenpretje - zouden ze op dat verminkte, onbezochte podium staan en ging het ze allemaal beter af dan verwacht. "Bijna klaar?" vroeg een stem die Joey identificeerde als die van de gozer die de bar runde. Enge, enge man was het. Moordenaar. Verkrachtte vast ook kleine kindjes, zoals die gozer in Death Race. Die die zichzelf Igor noemde, terwijl dat nog een veel stommere naam was dan Jensen. Derp.

"And too much blood has flown from the wrists of the children's shame for those they choose to kiss. Who will rise to stop the blood? We're counting on, insisting on; a different beat yeah a brand new song." zong de zanger - AHAHAHAH binnenpretjens - en Joey probeerde zich te focussen op de akkoorden die hij moest aanslaan. WAAROM WAS 'T ALLEMAAL ZO MOEILIJK? Dat konden zijn kleine hersentjes niet aan. Dan braken ze nogal af. En nog niet eens zo langzaam. 'T was like.. POEF. Brains are gone. Al was dat waarschijnlijk toch al gebeurd.

Eenmaal klaar, trok hij zijn gitaar van zijn rug terwijl hij backstage liep; oftewel; een plek met wat gordijnen waar iedereen binnen kon komen en er geen privacy was. Alles behalve backstage, dus. Hij deed zijn gitaar in zijn koffer ding en slofte van 't backstage gedeelte weg. Hij kwam weer in de welbekende bar en liep door de menigte heen, zodat hij koers kon zetten naar de bar.

Kaylee rende door de donkere straten van Vicious heen. Waarna ze een randome bar binnendook en zich in de menigte verstopte. Ze staarde naar de deur en zag de 2 figuren die haar achtervolgden weer opduiken, en blijkbaar hadden ze haar al snel genoeg weer gespot. Eentje van hen sloeg met een gebalde vuist naar haar, waar ze nog op tijd voor kon wegduiken. Daarna sloeg ze weer op de vlucht, en rende zowat heel die bar rond, tegen andere mensen aan rennend wat voor heel wat oplawaai zorgde. Gelukkig was ze klein genoeg om onder de bar door te duiken, zonder haar hoofd te stoten. Daardoor was ze die twee dudes wel eventjes kwijt was. Kaylee rende langs de barman en gapte in de snelheid even een cola mee, waarna ze weer onder de bar dook en zich verstopte in de menigte. Het blonde meisje wou nog wegrennen maar botste tegen een best grote jongen aan en zette weer een stap achteruit. "Euhm, hallo?" Grinnikte ze eventjes. "Sorry, ik moet echt rennen... die twee dudes zitten achter me aan." Zei ze en wees naar de twee mannen die nog steeds naar haar zochten. Waarna ze een slok nam van d'r cola. Ze keek hem nog wat nonchalant aan en grijnsde, die twee mannen zouden haar in deze menigte niet zo snel vinden.

Terwijl hij zeer gefocust zich een weg baande naar het zeer gewenste alcohol, besloot een meisje om hem dat te belemmeren. Maar ze was knap, so it's okay. Beeld je dat wel even in op een Abi-toon, wil je? Een brede glimlach verscheen rond zijn muil. Ja, zijn muil.
"Euhm, hallo?" grinnikte het meisje hem toe: Pftft, zij botste tegen hem op he. Pftft. "Ohhaai." grinnikte hij terug, maar dan niet op een pedotoon. Net toen hij weer zijn bek wou open trekken, begon 't meisje weer. "Sorry, ik moet echt rennen... die twee dudes zitten achter me aan." Vroeg ik om je levensverhaal? Nee, nee, dat zou hij maar niet zeggen. Want hij was lief. Soort van. Liggend aan wat je lief noemde. Er werd gewezen naar twee mannen, eer dat ze zich terugdraaide naar hem. "Aha.. Een gezochte crimineel dus?" zei hij met een :F-hoofd. Meteen daarna klonk een grunt - je weet wel, zoals murlocs dat deden - en keek Joey omhoog. Het geluid was afkomstig van een van de mannen, die op het blonde meisje kwam afgerend. De ander was verdwenen, maar wou zichzelf vast nog laten zien. Toen de man dichtbij kwam, pakte Joey de arm van de dude vast en sloeg hem over zijn eigen rug heen, waardoor de bewaker - of wat was 't? - met zijn rug op de grond tyfte. "Dus, hoe heet je?" vroeg hij vervolgens, alsof het de normaalste zaak van de wereld was.

Matthew lag op zijn rug en verveelde zich, toen hij zijn mobiel over hoorde gaan. Hij graaide met zijn hand naar zijn mobiel, die ergens op de grond moest liggen. Toen hij die niet kon vinden met zijn handen draaide hij zich op zijn buik en zag het ding meteen liggen. Hij pakte het op en keek op het scherm. Kaylee. Wat was er nu weer aan de hand? Matthew opende het bericht; Help! Bar. stond er. De jongen zuchtte geïrriteerd. Wat had ze nu weer voor stommiteiten uitgehaald? En dan moest hij haar daar maar mooi weer uit gaan halen. Mooi niet, dacht hij geërgerd. En hij wilde weer op zijn bed gaan liggen. Maar wie hield hij ook voor de gek. Hij hield te veel van haar om haar alles zelf op te laten lossen. Dus zuchtte hij nogmaals en rende toen de trap af. Hij griste zijn jas van de kapstok en was nog bezig hem aan te trekken, terwijl hij naar buiten rende. Zo vergat hij bijna de deur achter zich te sluiten.

Even later rende hij door een aantal donkere straten. Hij had eigenlijk geen idee waar ze was, maar vermoedde dat ze hier in de buurt zou moeten zijn, aangezien ze hier altijd gered moest worden. Haar favoriete plekjes wist hij onder tussen met zijn ogen dicht te vinden. Hij ging opzoek naar een bar. Gelukkig waren er niet heel veel café's in de buurt en bij de derde had hij beet. Hij zag een gozer zoekend om zich heen kijken.
Toen zag hij haar tussen de menigte. "Kaylee!" riep hij en hij rende op haar af. Ze stond naast een lange jongen en er lag een derde man op de grond. "Wie is die gozer hier?" vroeg hij terwijl hij rustig tegen een lange jongen opkeek.

"Ohaai." Kreeg Kaylee als antwoord. Ze had net gezegd dat ze achtervolgd werd en onmiddelijk trok de jongen een :F-hoofd. "Aha.. Een gezochte crimineel dus?" vroeg hij. "Jep, ik kom wel vaker in de problemen." grinnikte het blonde meisje. Toen volgde een vaag geluid en ze draaide zich onmiddellijk om, waarna ze een van die dudes op haar af zag rennen. Opeens greep de jongen voor haar zijn arm vast en gooide hem over zijn rug, waarna die dude op de grond flikkerde. -Wat trouwens heel pijnlijk leek- "Dus, hoe heet je?" vroeg de jongen voor haar, ze keek omhoog naar zijn gezicht. Maar voor ze haar bek kon open trekken hoorde ze opeens haar naam. "Kaylee!" hoorde ze Matthew -haar vriendje- roepen. "Wie is die gozer hier?" vroeg de blonde jongen naast haar. "Nou, eerlijk gezegt, ik heb geen idee." Zei ze lachend, en gooide haar armen eventjes rond Matthew's middel en knuffelde hem. Toen ze hem weer losliet keek ze weer naar de andere jongen. "Je weet ondertussen hoe ik heet, maar hoe noem jij?"-Binnenpretjes- Vroeg ze hem.

Door de stemmen en alles, hoorde Joey die dude niet het meisje d'r naam roepen. Hij toonde zichzelf echter snel en vroeg wie die gozer was. Hij, of die dude die op de grond lag? Al gauw keek de kleine jongen hem aan en het meisje ook: Woah, net of hij zo'n beest was in de dierentuin. Maar ja, 't ging dus blijkbaar om hem. "Nou, eerlijk gezegd, ik heb geen idee." reageerde het meisje lachend, waarna Joey een nietszeggende grijns op zijn gezicht toverde. Hij wou net reageren, maar het meisje werd afgeleid door de jongen. Koppeltje, of zo? Het was moeilijk om je te concentreren op wat je character denkt als je gillende voetenvechtende meisjes hoort. Ze leiden af. "Je weet ondertussen hoe ik heet, maar hoe noem jij?" vroeg het meisje aan hem.
"Oh, uh, ik ben Joey." stelde hij zich voor aan de twee. Hij keek van de jongen naar het meisje. Geen onknap stel, al dacht hij het zelf. "Dus.." begon hij en maakte van die vage armbewegingen naar de twee die hun zouden doen denken dat hij wou weten hoe de twee heette. Zo'n Abi-constipatie toon erbij denken die zegt; wie zijn jullie? En dat wou hij eigenlijk ook wel weten, derp derp. Hij begon plannetjes uit te werken in zijn hoofd. Helaas eindigde ze zowat allemaal in hem die alleen thuis zat met een kip en een eend. Zelfmedelijden. Kon hij maar beter een nieuw plan uitbroeden (snap je hem? Kip en een eend? Uitbroeden? HAHAHAH), anders gebeurde het nog echt.

Kaylee zei dat ze de jongen eigenlijk ook niet kende en gaf Matthew toen een welkoms-knuffel. Matthew knuffelde een soort van terug en vroeg toen: "Wat was er eigenlijk aan de hand?" En hij haalde zijn mobiel uit de zak van zijn jas en hield haar haar eigen vage berichtje voor. Hij was toch niet voor niets hierheen gerend als een leeghoofd? Zijn vreselijke jas met domme bontkraag aantrekkend? Hij moest dat ding er nog een keer afhalen, want het zag er niet uit!
"Je weet ondertussen hoe ik heet, maar hoe noem jij?" vroeg Kaylee de jongen. Die jongen, Joey, antwoordde: "Oh, uh, ik ben Joey." Matthew knikte even, maar die knakker boeide hem niet veel. Hij wilde eerst uitleg van zijn vriendin. Daarna kon hij zich om andere dingen bekommeren.
"Ik ben Matthew en dit is mijn vriendin Kaylee," antwoordde hij droogjes. Hij wist eigenlijk niet waarom hij het zo belangrijk vond dat die Joey gast wist dat zij ZIJN vriendinnetje was. Hij was niet zo egoïstisch en snel jaloers als veel andere jongens. Niet dat hij haar heel graag wilde delen ofzo.