.//Make it STOP, let this END!! ★

Onderwerp: .//Make it STOP, let this END!! ★ wo nov 09, 2011 5:26 am

Spelletjes verslaafd als Alfred was, zat hij met zijn ogen tegen het scherm van een oude arcade machine geplakt. Nou ja, oud was het ook niet echt meer te noemen. Toch voelde zo'n gamehal altijd een beetje ouderwets aan, aangezien je in principe gewoon je eigen spelconsoles had. Die had hij ook wel, maar.. nhh. Er was gewoon een aantrekkelijkheid rond de machines die hij niet geheel kon weerstaan.
Er stond een enorme beker met cola van de MacDonalds. Hij was compleet junkfood verslaafd, maar totaal niet dik. Hij was echter wel breed, maar dat kwam door spieren. Hij raakte nogal panisch bij het idee dat hij dik werd en zat dan als een maniak te sporten. En dan was hij alsnog depressief omdat hij aangekomen was. De diëtiste waar hij ooit een keer heen was gegaan zei dat hij door 't sporten aankwam omdat zijn spiermassa toenam, maar hij wist zeker dat 't gewoon een of ander complot was tegen 'm.
Als een panische eekhoorn zat hij op de knopjes te drukken en aan het hendeltje te trekken, met zijn blauwe ogen helemaal op 't scherm gefixeerd. Achter hem klonk joelende kinderen die zelf ook wat aan 't doen waren en hier en daar hoorde je ook een enorme kabaal omdat iemand tegen een machine aanschopte. Moehaha. Tenminste, dat dacht hij dat 't was. Hij wist 't niet echt, aangezien hij met zijn ogen tegen 't scherm aan zat. Half dan. Kon ook niet exact want hij had een bril. Herpderp.

[TOESTEMMING]

Onderwerp: Re: .//Make it STOP, let this END!! ★ wo nov 09, 2011 5:56 am

Wow het was echt druk hier! Nu was hij echt blij dat hij redelijk lang was. Nu kon hij nog over de meeste heenkijken, al waren er wel een paar uitschieters. Hij was nog nooit hier geweest maar hij vond vast wel zijn bestemming. En met zo veel mensen kon hij makkelijk iemand de weg vragen. Kort keek hij op het briefje waar een adres was opgekrabbeld. Als het goed was moest hij in de buurt zijn, hij hoefde alleen maar in de Downtown te komen en dan rechtdoor blijven lopen. Als hij een heerlijke geur van pizza rook moest hij naar links en dan was het een van de winkels in de rij. Snuffend liep de jongen verder. Hij rook veel, deo, sigaretten maar geen pizza. Geduldig liet hij zich gewoon meeslepen met de stroming. Hij had tijd zat dus het had geen zin om te haasten. Een paar minuten later vulde de geur van deeg en tomatensaus zijn neusgaten. Mmm, misschien moest hij een pizza kopen. Snel schudde hij zijn hoofd, nee dat mocht niet. Hij kon niet gaan eten terwijl thuis zijn tante al aan het koken was. Snel sloeg hij linksaf voordat hij verleid werd om de pizzazaak in te gaan. ''Rode Snavel'' waar zijt gij? Er waren behoorlijk wat winkeltjes maar uiteindelijk vond hij de zaak in een hoekje gepropt. Een korte klingel ging af toen hij de zaak binnenliep. 'Oh jongeman, welkom in de Rode Snavel.' Een vrouw op leeftijd schuifelde weg van de toonbank. Vriendelijk glimlachte Hayato en keek even rond. Overal zag hij papier. Wit, zwart, rood en blauw. Alle kleuren van de regenboog. En iets in de hoek een paar machines. 'Ik had hier iets besteld.' Kort grabbelde hij met zijn hand in zijn zak en haalde een opgevouwen papiertje eruit. 'Hier.' Verbaasd keek het vrouwtje naar hem en glimlachte toen. 'Geen probleem wacht hier.' En weg was ze. Eventjes later kwam ze met een flinke tas aangelopen. 'Oh kijk uit!' Snel pakte hij de behoorlijk zware tas aan. Rustig rekende hij af en liep de winkel weer uit.

Pfoeh dat was behoorlijk zwaar. Een zwak flikkerend bord ving zijn aandacht. Wat was dat? Nieuwsgierig liep hij naar de zaak. De deuren stonden wagenwijd open dus kon hij rustig naar binnen gluren. Een zaak vol met rode en blauwe apparaten en andere vreemde dingen waren uitgestald in de zaak. Gepling en gejuich maar ook geschreeuw galmde door de ruimte. Wat was dit? Super druk was het niet maar er waren wel behoorlijk wat mensen. Het leek op een soort speelhal voor kleine kinderen die je wel is zag in een kinderrestaurant. Maar dit was veel groter en de spellen waren heel anders. Rustig kijkend liep hij door de zaak. Het zag er best leuk uit. Heel veel fanatieke spelers ook. Gekluisterd aan het beeldscherm of wild zwaaiend met een plastic pistool. Uit het niets voelde hij een elleboog tussen zijn schouderbladen. Met een flinke bam kwam voelde hij het koude kunststof tegen zijn voorhoofd. Au, au dat deed pijn. Wrijvend over zijn hoofd keek hij op. Een jongen had hem per ongeluk omgestoten terwijl hij een soort boxspel speelde. Rustig wuifde Hayato met zijn hand. Kon gebeuren. Snel krabbelde hij op en pakte zijn tas. Gelukkig alles zat er nog in. Kort keek hij opzij. Een jongen met blonde haren zat voor een van de machines. Als een bezetene drukte hij knopjes in. Kort boog Hayato naar voren en loerde naar het scherm. Zachtjes floot hij. 'Zo je bent goed.' Complimenteerde hij de jongen nadat grote letters op het scherm verschenen.

Onderwerp: Re: .//Make it STOP, let this END!! ★ wo nov 09, 2011 6:41 am

Alfred merkte niet eens dat een jongen langs hem mee zat te kijken, aangezien hij nogal in trans was door het spelletje. Dat gebeurde nogal snel bij hem. Dat had hij ook als hij tv keek of aan het eten was. Dan was hij ook meteen van de wereld en merkte hij nauwelijks wat op, behalve waarnaar hij keek.
Zijn blauwe ogen schoten van zijn ammo naar de tijd die hij over had om te spelen en daarna weer terug naar het midden van het scherm. Hij duwde de stick naar voren, waardoor het personage naar voren liep. Er kwam zo'n beest voor hem en als een complete debiel begon hij weer vijfhonderd keer op het knopje te drukken, terwijl je toch echt maar een keer in de drie seconden kon schieten, maar hij was er heilig van overtuigd dat als je het vaker probeerde, je ook vaker schoot. Net toen er nog een dier uit het niets verscheen, verschenen er grote letters die hem vertelde dat zijn tijd afgelopen was en hij er binnen dertig seconden nog een munt in moest gooien, wou hij verder gaan waar hij gebleven was. Nah..
"Zo, je bent goed." klonk er naast hem, terwijl hij zijn coca cola van de kant van de machine pakte en het rietje in zijn bek douwde. Hij nam er een slurp van en haalde het ding na het slikken voor een moment van zijn lippen.
"Weet ik." zei hij lachend, terwijl hij zijn blik op de jongen richtte. Hij gebruikte arrogantie wel vaker als humor. Hij had dan ook misschien een klein beetje arrogantie tot zijn beschikking, maar hij was eigenlijk te vriendelijk om dat in de weg te laten staan. Meestal dan. "Komt omdat ik mezelf sinds ik veertien was heb opgesloten in mijn kamer met 'n Xbox." zei hij, opnieuw lachend. Goed zijn in games was niet echt iets om trots op te zijn, aangezien 't meestal inhield dat je geen sociaal leven had. Hoewel hij genoeg mensen kende die beter waren dan hem maar toch meer met anderen omgingen. Moest hij maar eens veranderen, eigenlijk.. Aah, kwam later wel.