Ohh, hello [Open voor iedereen]

‘Ik ben even wat boodschappen doen, papa.’ Zei Ever, en ze pakte haar jas. Ze had geluk dat ze niet veel gegroeid was, en haar groeispurt eerder gekregen had. Niet dat ze enorm groot was nu, helemaal niet, maar nu kon ze wel langer met dezelfde jas doen. Aangezien dit een goede jas was, maar een nieuwe jas, die van goede kwaliteit was zou er niet inzitten. Ever zuchtte eens toen ze zag dat het buiten aan het regenen was, fijn, leuk om even een gratis douche te hebben. Ze wou bijna de deur uit gaan toen ze doorhad dat ze vergeten was wat geld mee te nemen. Ze ging de trap snel op en bukte zich een beetje, aangezien dit de zolder al was. Hun huisje hier was erg oud, maar het goedkoopste wat ze hadden kunnen vinden, dus het moest zo maar. Ze liep naar het spaarvarken bij haar bed en haalde er wat geld uit, vervolgens keek ze nog eens hoeveel er nog in het spaarvarken zat. Hmm, ze moest maar wat zuiniger boodschappen gaan doen, want haar vader kon ze toch niet overhalen mindert te gaan drinken of zo. Er was weer een grotere som geld uit het spaarvarken, dat betekende waarschijnlijk dat haar vader nu iets anders dan drank had gekocht. Een zucht schoof van haar lippen en ze zette het spaarvarken terug. Vervolgens liep ze de trap weer af en zei ze nog eens dat ze weg was. Haar vader zei iets onverstaanbaars terug en Ever liep de deur uit. Ze trok de kap van haar jas over haar hoofd en keek naar beneden om regen in haar gezicht te vermijden. Bij elke pas die ze zette hoorde je het geplens van water, want overal lag wel een waterplasje. Ze keek een keer op, om te kijken hoe ver het nog was naar de supermarkt, maar het was nog wel een stukje. De regendruppels vielen tegen haar gezicht aan en snel keek ze weer naar beneden, ze stak haar handen in haar zakken en liep verder. Maar doordat ze naar beneden keek had ze niet door dat iemand haar richting uit kwam lopen. Ze voelde een doffe klap toen ze tegen de persoon opbotste, maar viel gelukkig niet. Om haar evenwicht te houden zette ze een stapje achteruit. ‘Uhm, sorry, het spijt me, ik lette niet op.’ Zei ze. Ze glimlachte een beetje en keek op, iets waardoor ze de regen in haar gezicht voelde, maar als ze naar beneden keek was het ook best onbeleefd, dus ja.

Daniel was de stad in gegaan. Hij zou wat boodschappen gaan doen. Zijn zusje - of eigenlijk half zusje - wilde een cake gaan bakken, maar de boter was op en er waren te weinig eieren. Dus had ze Daniel gesmeekt dat voor haar te kopen, omdat ze zelf niet door de regen wilde lopen. Daniel had gezucht, maar toch toegegeven. Hij had toch niet veel anders te doen. Zijn boek was net uit en verder had hij nu nergens zin in. Bovendien was had hij niet zo'n probleem met regen. En hij was natuurlijk weer te aardig. Een zwak voor vrouwen, zelfs voor zijn zusje. Niet dat hij er verliefd op was, maar hij moest gewoon altijd aardig tegen hen zijn. Hij was gewoon te hoffelijk.
De regendruppels tikte op zijn bruin leren jas en zijn muts werd langzaam nat. Misschien moest hij toch maar eens op zoek gaan naar een jas met capuchon. De blonde haren die van alle kanten uit zijn muts staken waren ook al nat geregend. Ze hingen in warrige slierten naar benden. Misschien had hij de regen toch iets onderschat. Maar ach, wat maakte het ook uit. Hij zou even snel eieren en boter kopen en daarna weer naar huis gaan. Daar kon hij weer droge kleren aantrekken.
Daniel liep zo snel hij kon en met zijn hoofd gebogen naar de grond. Zo zag hij het meisje niet aan komen lopen en botste tegen haar op. "Uhm, sorry, het spijt me, ik lette niet op," zei ze. Daniel schudde zijn hoofd. "Nee, geeft niet. Het was mijn schuld, ik had beter moeten uitkijken. Ben je verder in orde?" antwoordde de jongen verontschuldigend. Hij glimlachte vriendelijk naar haar. "Waar moet je heen?" vroeg hij haar toen.